ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO
„Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię” (Mt 11,28)
Święty Jan Paweł II ustanowił Dzień Chorego we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes, bo właśnie w tym miejscu na świecie, Maryja objawiając się jako Niepokalane Poczęcie jednoznacznie wskazała naszą zależność od Boga. Wraz z Maryją, Matką Chrystusa, stojącą pod Krzyżem, zatrzymujemy się w tym dniu przy wszystkich krzyżach współczesnego człowieka, przy łóżkach w szpitalach, jak i w domach.
Światowy Dzień Chorego na całym świecie obchodzony jest poprzez modlitwę za chorych, bycie z nimi oraz dowartościowanie cierpienia chorych w wymiarze cielesnym, ale przede wszystkim duchowym. Choroba nie jest tylko trudnością dla osób, które zmagają się z jakąś dolegliwością czy niepełnosprawnością. Dotyka również ich bliskich, osoby, które podejmują opiekę i pielęgnację nad nimi, trwają przy łóżkach w niepewności, nieraz zmęczeniu. Również te osoby potrzebują pokrzepienia płynącego z Serca Jezusowego. Jemu mogą oddawać swoje trudy i razem z Nim nieść krzyż codzienności. Często myślimy, że jesteśmy samowystarczalni, pełni sił, niezależni. Jednak wszystko nabiera innych barw, kiedy pojawia się w naszym życiu choroba czy cierpienie.
Światowy Dzień Chorego jest zaproszeniem, aby pochylić się nad człowiekiem cierpiącym, który nie jest jakimś chorobowym przypadkiem, ale osobą przeżywającą bolesne doświadczenie w wielu wymiarach istnienia. Opieka nad bliską osobą, sprawowana z miłością i poświęceniem oraz wspomagana wiarą, modlitwą i sakramentami może stać się niezastąpioną formą terapii dla chorego.
Największym darem, jaki możemy choremu dać, jest nasza cierpliwość.
Maryi, Matce czułości, pragniemy powierzyć wszystkich chorych na ciele i duchu, aby umacniała ich nadzieję. Prośmy ją, aby nam pomagała być otwartymi na chorych braci i siostry.
