„NIE TAK SZYBKO PŁYNIE RZEKA – JAK NAM SZYBKO CZAS UCIEKA”
Zatrzymujemy się w tych dniach kończącego się starego roku, w tej gonitwie, by uświadomić sobie nieunikniony upływ czasu. Poddajemy ocenie swoje dokonania, zdobywamy się na refleksję, robimy postanowienia. Niezależnie od tego, jaki był ten rok przychodzimy na nasze parafialne nabożeństwo dziękczynno – błagalne, by rzetelnie rozliczyć się z Panem Bogiem oraz by z czystym sumieniem rozpocząć Nowy Rok.
Nasza wiara jest nieustannie wstrząsana, poddawana próbom. Bo współczesny człowiek znacznie przyspieszył tempo życia, zawierzył ponad miarę swojej mocy ludzkiej, odsuwając się często od religii i jej wartości. Tym bardziej w tych dniach przełomu starego i nowego roku, powinniśmy nasze myśli kierować do Pana Boga, by podziękować za każdą chwilę mijającego roku.
Dziękujemy Ci Panie, że nas strzeżesz, że wlewasz w nasze dusze nadzieję, by nowy rok widzieć jako przestrzeń nadziei i czasu podnoszenia się z porażek. Pamiętajmy, że dziękowanie jest cudowną szkołą pokory, z oczyma utkwionymi w Boga. Bo pokora jest energią pozwalającą powstawać na nowo.
Przepraszamy Cię Panie Jezu, za wszelkie błędy i odejścia od Ciebie, za opuszczone Msze Święte, za to, że niekiedy mało czasu poświęcamy na modlitwę.
Prosimy Cię Panie Jezu, o przyszłość wypełnioną łaską, światłem i miłością do życia. Niech Słowo Boże wskazuje nam drogę i nadaje sens naszym krokom i dniom. Żyjmy w doskonałym przylgnięciu do woli Bożej, bo to jest nasz akt miłości, to droga świętości otwarta dla nas wszystkich.
Dziękujemy wszystkim parafianom, którzy trudzą się dla dobra naszego kościoła, za wszelki wkład w rozwój naszej wspólnoty, dzięki czemu nasz kościół parafialny i jego otoczenie staje się coraz piękniejsze.
Wielkie Bóg zapłać składamy Księdzu Proboszczowi, za całoroczną posługę, dobre słowo, uśmiech. Dziękujemy, że pomimo tak wielu obowiązków, troszczy się o pogłębianie naszej wiary, za oddanie i cierpliwość w prowadzeniu nas do Boga.
Wszyscy jesteśmy potrzebni do wspólnego budowania parafii i siebie nawzajem. Pamiętajmy, że najlepszym podziękowaniem i nagrodą będzie udział w życiu wiecznym.
Można przejść przez życie jak kwiat,
Można przefrunąć jak ptak.
Ale kwiat nie zawsze wyda owoc,
A śpiew ptaka umilknie.
I co pozostanie po tobie, Bracie najmilszy?
Zastanów się dziś, póki jeszcze czas…”
Kardynał Stefan Wyszyński redakcja
