Uroczystość św. Wojciecha
23 kwietnia obchodzimy uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski.
Święty Wojciech pochodził z książęcego rodu Sławnikowiców. Przyszedł na świat w czeskich Libicach ok. 956 roku. Jako szesnastoletni młodzieniec został wysłany na dwór biskupa Adalberta w Magdeburgu, gdzie kształcił się przez 9 lat. Potem przebywał w otoczeniu Dytmara, biskupa Pragi, a w roku 983 sam został jej biskupem. Z powodu kłótni rodowych dwukrotnie musiał opuszczać Pragę – swoją stolicę biskupią. Udał się do Rzymu i tam, wraz ze swoim przyrodnim bratem, Radzimem Gaudentym, wstąpił do zakonu benedyktynów na Awentynie. Zanim trafił do Polski, pracował jako misjonarz na Węgrzech. Stamtąd wyruszył na misje do Prus, gdzie 23 kwietnia 997 roku zginął śmiercią męczeńską z rąk wrogo nastawionych tubylców. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało od Prusów i sprowadził je do Gniezna, gdzie relikwie św. Wojciecha spoczywają do dziś. Wojciech został kanonizowany przed 2 grudnia 999 roku.
„Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne”.
Trudne życie Świętego, ciągłe trudności i prześladowania, których ukoronowaniem była męczeńska śmierć, a potem kanonizacja – ukazują głębię tych słów. Mimo przeciwności oraz odmiennych wartości wyznawanych przez współczesnych, biskupa Wojciecha cechowała waleczność, ciągle walczył o prawość, o dobre obyczaje, o przybliżanie Boga ludziom prostym. On nie bał się głosić niewygodnej prawdy.
Prośmy św. Wojciecha o wstawiennictwo, byśmy także byli mężni w głoszeniu Dobrej Nowiny – byśmy byli ziarnem pszenicy przynoszącym plon obfity.
