Uroczystość Najświętszego Serca Jezusa, Kościół Katolicki celebruje w piątek po oktawie Bożego Ciała. Jest to również dzień modlitw o uświęcenie Kapłanów, który ustanowił w Kościele papież Jan Paweł II w 1995 roku. Wyraził wtedy życzenie, by tego rodzaju dzień był obchodzony co roku, w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Czerwiec poświęcony jest Jezusowi Chrystusowi, którego w tym czasie czcimy w sposób szczególny w nabożeństwach poświęconych Jego Najświętszemu Sercu. Jest ono – jak nauczał papież Leon XIII – symbolem i żywym obrazem nieskończonej miłości Jezusa do wiernych.
Znamy wielu świętych i błogosławionych, którzy wyróżniali się w średniowieczu szczególnym nabożeństwem do Serca Pana Jezusa: w tym sercu znaleźli dla siebie źródło szczególnej radości i uświęcenia. Jednak główna zasługa w rozpowszechnianiu nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa przypada skromnej zakonnicy, św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647- 1690).
27 grudnia 1673 roku, Małgorzata dopuszczona została do tego, by spoczęła na Sercu Jezusowym. Pan Jezus pokazując jej swoje Serce pełne ognia, rzekł do niej: „Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi Skarbami”. W drugim objawieniu Jezus zażądał wprowadzenia nowego nabożeństwa ku czci Serca Bożego. Mówił do Małgorzaty: „To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem mojej miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w tych ostatnich czasach”. W kolejnym objawieniu Jezus powiedział do Małgorzaty: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, a w zamian za to otrzymuje wzgardę i zapomnienie”. Podczas ostatniego objawienia Pan Jezus powiedział do Małgorzaty: „Żądam, żeby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała, był odtąd poświęcony jako osobne święto na uczczenie mojego Serca i na wynagrodzenie mi przez Komunię Świętą i inne praktyki pobożne za zniewagi, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję, że Serce moje wyleje hojne łaski na wszystkich, którzy w ten sposób Sercu memu oddadzą cześć lub przyczynią się do jej rozszerzania”.
Pięknie jest kontemplować Serce Jezusa jako symbol Jego nieskończonej miłości, lecz jeszcze piękniej jest znajdować Je zawsze blisko nas, w Sakramencie ołtarza. Najświętsze Serce, które czcimy nie jest sercem umarłym, które przestało bić – lecz Sercem Żywym. Żywe, nie tylko w niebie, gdzie zasiada chwalebne, święte Człowieczeństwo Jezusa, lecz jest żywe również na ziemi, gdziekolwiek przechowywana jest Eucharystia: z Eucharystii to Serce powtarza nam: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. (Mt 28,20)
Dziękujemy Ci Jezu, że zawsze możemy do Ciebie przychodzić i o wszystkim Ci mówić, bo Ty chętnie nas słuchasz. Dziękujemy Ci Jezu, że Ty się nami opiekujesz i troszczysz się o nas. Twoje Serce zna i mocno kocha każdego człowieka na ziemi. Jezu, pomóż nam, żebyśmy się stali do Ciebie podobni. Prosimy Cię, żeby wszyscy ludzie Cię poznali. Amen.
